มู่หยุนเหยา ชายาสารพัดพิษ [ 娇女毒妃 ] - ตอนที่ 6 เรื่องร้ายที่ผ่านมาในอดีต

ผู้แต่ง 烟雨芳汀

แปล 吹雪 Chuixue
*หัดแปล*

จำนวนตอน 753 ตอน

ตอนที่ 6 เรื่องร้ายที่ผ่านมาในอดีต

“เด็กโง่!” ซูชิงทั้งวิตกกังวลทั้งโกรธในคราเดียวกัน อยากจะเอื้อมมือไปดีดที่หน้าผากนาง แต่พอเห็นบาดแผลเต็มตัวนาง จึงรีบหยุดมือไว้

แต่มู่หยุนเหยาได้โน้มตัวไปข้างหน้า ดึงมือนางมาแตะที่หัวตัวเอง ความอบอุ่นและหยาบกร้านของฝ่ามือที่อยู่บนหน้าผากนางนั้น ความอบอุ่นนี้ที่นางโหยหามานานหลายปี คิดถึงจนน้ำตาไหลทุกค่ำคืน ความท้อแท้สิ้นหวังในใจทำให้ขอบตานางแดงก่ำ น้ำใสๆจากดวงตาคู่นั้นเหมือนกับฝนตกปรอยๆหลังฟ้าใส “แม่ แม่ แม่….”

นางร่ำร้องเรียกหา หลายปีผ่านมาความรู้สึกผิดและโหยหาซ่อนอยู่ในคำนี้ “แม่”

“อา แม่อยู่นี่ แม่อยู่นี่” ซูชิงนวดคลึงที่หัวนาง เหมือนมีน้ำท่วมอยู่ในใจ เหยาเอ๋อสุดท้ายยังเป็นแค่เด็ก ความดุร้ายเมื่อกี้มันคือการถูกบีบบังคับเพราะจนตรอก ต้องโทษนางที่ใช้การไม่ได้ ซ้ำยังต้องทำให้ลูกสาวตัวเองมาช่วยให้นางหลุดพ้นจากเรื่องนี้อีก

กอดกับซูชิงอีกสักครู่ สองคนก็ช่วยกันทำความสะอาดบ้าน แล้วทำอาหารกิน ซูชิงคิดเรื่องที่ต้องไปคฤหาสน์จางหลังจากสี่วันนี้ตลอดเวลา ภายใต้ความคิดมากมาย เลยทำให้กินอะไรไม่ลง

มู่หยุนเหยารู้ว่าตอนนี้ปลอบนางไปยังไงก็ไม่ได้ผล พูดมากไปยิ่งกระตุ้นให้น้ำตาไหลอีก หลังกินข้าว คิดจะช่วยเก็บล้าง แต่ถูกซูชิงหยุดไว้ “เหยาเอ๋อได้รับบาดเจ็บ รีบไปพักผ่อน”

เห็นสายตานางเต็มไปด้วยความทุกข์ มู่หยุนเหยาก็ไม่ดื้อดึงต่อ พยักหน้าแล้วเข้าไปในห้องนอน

ความเจ็บที่หลังหัว ไม่มีทางอื่นนางได้แต่นอนบนที่นอน หลังท่านพ่อจากไป เหลือท่านแม่เพียงคนเดียว ภายในบ้านฟืนมีไม่เพียงพอ ทำให้หลังเผาฟืนก็ยังหนาวอยู่ ห่มผ้าห่มที่ใช้มากแล้วหลายปี รู้สึกหนาวมาก แต่ว่านางกลับรู้สึกถึงความสงบสุขของจิตใจที่ไม่เคยมีมาก่อน เทียบกับที่ตระกูลซู หรือหมอนสูงนุ่มๆในจวนจินอ๋อง กลับไม่เคยทำให้ใจของคนสงบได้

นางหลับไหลไปโดยไม่รู้ตัว ในความฝัน นางตกอยู่ในภวังค์จนกลับเข้าไปในบ้านตระกูลซู เสียงด่าทอมากมายเสียดแทงเข้ามาเต็มสองหู

“แกมันนังผู้หญิงชั้นต่ำ” ท่านนั้นเป็นคู่หมั้นของคุณหนูใหญ่ ไม่รู้ถึงสถานะของตัวเอง ยังกล้าที่จะหวังสูงถึงท่านอ๋องที่สูงศักดิ์

“นังตัวแสบ แม่ของนางก็ถูกทำให้เป็นนางบำเรอ นางคลานออกมาจากซ่องแมงดา ไปที่ไหนแล้วจะสะอาดอีก?”

“คุณหนูใหญ่นับแกเป็นพี่น้อง แต่แกกลับเอามีดมาแทงข้างหลังนาง คนลืมบุญคุณคนแบบนี้ สมควรโดยจับใส่ตะกร้าถ่วงน้ำ”

“ใจไม้ไส้ระกำจริงๆ….”

คืนฤดูหนาว นางสวมผ้าฝ้าย ถูกคนลากลงมาจากเตียง เอาน้ำสาดใส่หน้ากระจาย ช่วงเวลานั้นถึงกับทำให้หน้านางเปลี่ยนเป็นสีขาวทันที หายใจติดขัด แต่นางอย่างไรก็ไม่กลัว เพราะนางรู้แน่ชัด ไม่ว่านางจะใช้วิธีไหนปีนขึ้นบนเตียงของจินอ๋อง ก่อนที่เขาจะรับนางเป็นสนม คนเหล่านี้ต้องไม่กล้าฆ่านางแน่นอน ดังนั้นนางยิ้มอย่างวางใจ

พี่สาวใหญ่ที่เคยแสดงใบหน้าที่อ่อนโยนสวยงามนั้น มองนางอย่างเย็นชา สายตารังเกียจเดียดฉันท์ เหมือนมองโคลนตมบนพื้นดิน รอยยิ้มนางกลับเจิดจรัส ที่ได้เห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวนั้น ในใจรู้สึกสะใจ

ตอนที่อาศัยอยู่ในบ้านตระกูลซู เดิมทีนางไม่ได้เป็นคนสิ้นหวังเช่นนี้ ในตอนนั้นนางเงอะงะซุ่มซ่าม แต่พี่สาวใหญ่ได้แสดงถึงความปรารถนาดีต่อนางแต่แรก ไม่ว่ากับใครก็แสดงถึงความจริงใจสวยงาม นุ่มนวลอ่อนโยนมีคุณธรรมนั้น จนนางอดไม่ได้ที่จะตกเป็นเหยื่อของฝ่ายตรงข้าม เพื่อปกป้องนางจากอันตราย เพื่อนางจนต้องรับโทษแทน แต่ท้ายที่สุด ระหว่างทางที่พวกนางไปขอพรที่วัดหูกั๋วด้วยกันได้ไปเจอกับกลุ่มโจรร้าย นางปกป้องพี่สาวใหญ่ให้หลบหนีอย่างสุดกำลัง จนเกือบจะถูกจับไปข่มแหง โชคดีที่มีคนมาช่วยไว้ จึงรีบกลับไปดูความปลอดภัยของนาง แต่กลับได้ยินความจริงที่น่าโหดร้าย

เดิมที โจรร้ายนั้นก็เป็นนางที่จัดหามา เพียงเพราะจินอ๋องเคยชมนางไม่กี่คำ ฝีมือช่างร้ายกาจนัก

ได้แต่คิดกับตัวเองว่าดีแล้ว เพราะการประจักษ์ความจริงใจนั้น ไม่ว่าใช่หรือไม่ก็ตามจึงฉวยโอกาสใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้

ดังนั้น นางรู้แจ้งว่าจินอ๋องเป็นคู่หมั้นพี่สาวใหญ่ หากไม่วางแผนขึ้นเตียงเขา ต้องถูกคนทำร้ายจนตาย พอข่าวตั้งครรภ์ของนางปรากฏออกมา ยิ่งเหมือนเป็นการตบหน้าพี่สาวใหญ่ ถือโอกาสเอาเรื่องนี้เข้าสู่จวนจินอ๋องในคราวเดียว

จินอ๋องปฏิบัติกับนางอย่างดี แต่ละวันผ่านไปหลายปีด้วยดี แม้ไม่สามารถเก็บลูกของนางไว้ได้ แต่เขายังคงปฏิบัติกับนางเช่นเดิม นางอยู่ที่จวนจินอ๋องได้สามปี ภายหลังพี่สาวใหญ่กลายเป็นนางสนมของจินอ๋อง ทำให้มาหานางน้อยลง แต่เรื่องนั้นนางไม่สนใจ ท้ายที่สุดต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน มองดูแล้วยังคงมีชีวิตที่สดใส

จนกระทั่ง นางได้เจอเยว่อ๋องผู้กลับมาเมืองหลวงผู้นั้น ในตอนนั้นนางกลับมาจากการไหว้เจ้า ระหว่างทางถูกทำให้ตกใจ จากการที่รถม้าล้มมาอยู่ข้างเท้านาง เยว่อ๋องมองนางอยู่หลายที จินอ๋องเลยนำนางเป็นของกำนัลส่งไปที่จวนเยว่อ๋อง

ตอนที่เยว่อ๋องเจอนางอยู่ในห้องนอนเวลานั้น นางมึนหัวจนหมดสติไป รอจนนางฟื้นคืนสติอีกครั้ง ก็พบว่าเลือดเต็มตัว ถูกคนใส่ความว่าเป็นไส้ศึกแล้ว

ไส้ศึกนั้น ไม่เคยมีใครจบลงด้วยดี แต่ชะตากรรมของนาง จบลงอย่างข่มขื่นที่สุด